In de zwarte Sahel van angst, pijn en onzekerheid
doolde ik als een nomade,
droef toeterend mezelf te pijnigen.
Als een bliksemschicht kwam de verlichting.
De elektrocutie van mijn hart.
De tachycardie van de gelukzalige tiener.
De loft als katalysator naar het geluk.
Rood als de kleur van onze eenheid.
Ignace Vandewalle
